Ook bekend als een koperen en vroeger bronzen hoorn, maar hier gaat het om een houten hoorn, gemaakt van hazelaarhout. Vandaag weten wij dat er 1500 tot 2000 jaar zitten tussen de houten en de bronzen Lure. Het oude Noorse woord LUR (LURD) betekent uitgeholde stok.

Een archeologische vondst uit Denemarken. De hoorn is gedateerd in de 7e eeuw en genoemd naar de plaats waar hij is gevonden, het Deense Herning. Hij is gemaakt van hazelaarhout en is 79,5 cm lang. In principe is het een jachthoorn. De Herninglure heeft meer dan één toon. De grondtonen komen er makkelijk uit zoals bij de eerste twee natuurtonen uit een moderne trompet. De toonvoortzetting veroorzaakt kleine ongemakken, maar deze horen bij de lureblazers. Het signaal in zijn totaliteit zegt dat de jachthoornblazers spelen met de mededeling dat de jacht afgelopen is. Bij de jacht werd overigens veel verschillende signalen gebruikt, elk signaal had een andere betekenis.
Hij is ook gebruikt om afstanden tussen een op zee varende boot en de kust te bepalen. In het donker is de kustlijn, denk hierbij aan de Noorse fjorden, niet te zien en dan haalde men een harde knal uit deze Lüre. Met de tijd tussen het blazen en het horen van de echo bepaalde men de afstand tussen boot en kust. De Lüre is eentonig en heeft een scherpe klank.

In de Scandinavische mythologie wordt verhaald dat de god Thor met de Lüre is vermoord. Men had hem een dergelijke hoorn in de strot geduwd en om zeker te zijn dat hij dood zou gaan er vervolgens kokende olie in het nog uit zijn mond stekende trechtertje gegoten.