Zorg voor een mooi gevormde boomstam of tak van ongeveer 1.80 meter lengte. Hierbij is de vorm en de lengte belangrijker dan de boomsoort. Een dierhoorn ligt ten grondslag aan deze vorm.

Meerdere krommingen in de tak geven vaak mooie resultaten. Een snelle groeier als berk of els is makkelijker te bewerken dan een langzame groeier als eik of prunus. De vorm heeft evenals de boomsoort weinig invloed op de uiteindelijke tonen. Laat de tak of stam drogen onder een afdak, dus uit zon en regen, maar in de wind. Dit voorkomt barsten aan de uiteinden. Er zijn hoornbouwers die de droogfase overslaan en meteen beginnen de hoorn te bewerken, dit kan vervormingproblemen geven bij het lijmen. Verwijder na 6 tot 9 maanden drogen de bast en snij de ‘hoorn’ met een trekmes of schaaf in de uiteindelijke vorm. Aan de blaaskant ongeveer 4 cm en de beker 18 a 20 cm. Denk erom dat de vorm van begin tot eind conisch verloopt. Dit voorkomt in de laatste fase problemen bij het klemmen van de sierbandjes. Een eik moet wat sneller worden geschild omdat deze vaak direct onder de bast wordt aangevreten door de houtworm. Het is verstandig om een geschilde hoorn nog een tijdje extra te laten drogen. Noesten ‘krimpen’ minder sterk dan het gladde hout. Zaag de hoorn in de lengte door met een lintzaag of een handzaag. 

Teken met een potlood de wanddikten af. Behalve de eerste decimeters is deze ongeveer 8 mm. Het eerste deel moet een gat worden van ongeveer 18 mm doorsnee en 4 cm lengte, bedoeld voor de bevestiging van het later te maken mondstuk. Na deze 4 cm een zoveel mogelijk vloeiende verbindingslijn trekken over een lengte van 20 a 30 cm naar de al getrokken 8mm lijnen, zodat het uit te hollen eerste deel aan de binnenzijde vrij sterk conisch verloopt. Snij met een scherp mes de lijnen in, zodat straks het uitschieten van de guts zoveel mogelijk wordt voorkomen. Hol de beide delen uit met één of meerdere gutsen en zorg er voor dat de wand overal 8mm dik is. Dit kun je het best doen door regelmatig te voelen met je duim en wijsvinger. ‘Krompasser’. Het is niet nodig de binnenkant te schuren. 

Het lijmen gebeurt met de gewone witte houtlijm. Maar ook kan bouwlijm gebruikt worden. Na het lijmen worden de beide delen aan elkaar geklemd met bandklemmen. Deze zijn verkrijgbaar in allerlei soorten en maten. Zorg voor het insmeren dat je de klemband al ongeveer op maat hebt, dat geeft minder geknoei met het lijmen. Als de lijm droog is gaan de klemmen eraf en kan er geschuurd worden. Vervolgens beitsen of lakken, of beide. Glitsa, blanke parketlak op waterbasis, drie lagen bevalt uitstekend. Door alleen blanke lak te gebruiken blijft de houtstructuur mooi zichtbaar. Ook kan een goed resultaat worden bereikt door de hoorn niet te lakken maar te verzadigen met lijnolie, zowel van binnen als van buiten.

Het mondstuk, ongeveer 15 cm lang, wordt gemaakt van twee of driejarig droog vlierhout. Zowel het blaasgat als de uitgang van het mondstuk wordt inwendig conisch geboord of gesneden. Dit blaast makkelijker en de toon is mooier. De boring van het mondstuk varieert van 8 tot 12 mm en wordt door de hoorn bepaald. Dit moet je dus uitproberen door het mondstuk steeds op de hoorn te plaatsen en te blazen. Het gat steeds iets ruimer boren totdat je de grondtoon, dit is de laagste toon, rustig kunt blazen. Mensen met dikke lippen hebben baat bij een wat groter blaasgat. .Je hebt nu eenmaal trompetspelers en tubaspelers.Tenslotte worden er nog versieringsbandjes om de hoorn geklemd. Dit kan pitriet zijn maar ook gespleten bramentakken, wilgentenen of gesneden bast, bijvoorbeeld van de es.

Mocht je het maken van een midwinterhoorn echter te moeilijk vinden dan kun je altijd nog terugvallen op een hoorn van de Berenklauw. Je plukt in augustus een mooie dikke stengel van deze schermbloem. Zolang de stam groen is zitten er nog sappen in, die brandblaren kunnen veroorzaken, dus wel even de handen en armen beschermen. Je laat deze stengel een tijdje drogen tot hij bruin ziet. Deze stengel is al hol, alleen moet je nog de schotjes er uit halen en die zitten op de plaatsen waar aan de buitenkant een verdikking (ring) is te zien. Je doet dit het eenvoudigst met een stok waar je eerst een punt aan maakt. Hierna heb je een holle ‘buis’. Je zet daar een mondstuk op van vlierhout en je blaast het ‘Twentse’ geluid