Mensen hebben een sterke behoefte aan rituelen en symbolen.

Hoornblazen is zo'n ritueel. Niet alleen via het blazen op een ramshoorn, een schelphoorn, of tibettaanse trompet en anderen, maar juist ook door het blazen op de midwinterhoorn.

Het ritueel begint elk jaar weer op 30 november, St. Andries en het begin van de Adventstijd, en duurt tot Driekoningen op 6 januari.  Midwinterhoornblazen geeft een bijzondere sfeer op het platteland. De hoorns zijn op grote afstand te horen en de reactie van de omgeving is er vaak een van: "Gezellig, is het alweer zover?" Er ontstaat meteen een begin van 'kerstgedachten'. Dat is ook de bedoeling van sommige hoornblazers want zij blazen op de midwinterhoorn om de geboorte van Jezus van Nazareth aan te kondigen. Anderen verlangen in deze donkere midwintertijd naar het nieuwe jaar, het nieuwe licht, de nieuwe lente of het nieuwe leven. En dat laatste kun je ook met hoofdletters schrijven. 

Daarnaast zit in het midwinterhoornblazen veel symboliek. Bijbelkenners weten dat de woorden, trompet, hoorn en bazuin ruim 100 keer worden vermeld in allerlei situaties, zelfs militair. Denk bijvoorbeeld aan psalm 150: 'Looft God met bazuingeschal'.

Bij de sjofar is al vermeld dat wanneer daarop wordt geblazen dit betekent dat G'd aan wezig is. Dus het kwade is dan verdwenen. De midwinterhoorn symboliseert soms feitelijk hetzelfde alleen dan draait men het om: Het kwade (boze geesten) wordt weggeblazen en blijft het goede over.

Ook in de Koran wordt in ruim 80 soera's melding gemaakt van het klinken der bazuinen. Wat de koran en de bijbel gemeen hebben is het bazuingeschal tijdens de Apocalyps. De 'dag des oordeels' ook wel de 'jonste dag' genoemd. (Zie ook lied 278, Dies irae, dies illa, en lied 300, Eens als de bazuinen klinken, in het liedboek voor de kerken PKN.)

Een andere sterke symboliek is:

 "Je dompelt de midwinterhoorn onder in het water (put), de heilige doop, je blaast daarna met je adem (is geest), nieuw leven in dood hout".