Oftewel in het Tamil: SANGOE en in het Singalees: HAKGEDIË en China heet hij: HAI LO en in Japan:  HORA.
Een diepzeeschelp uit de (Indische) Oceaan.
De enige bewerking is het afzagen van het slakvormige uitsteeksel aan de dikste kant van de schelp. Daarna wordt het daardoor ontstane gat iets glad geschuurd, om de lippen niet te beschadigen en de gehele schelp wordt desgewenst afgewerkt met blanke lak, zilverstaal en jade en bloedkoralen stenen. Dit laatste gebeurt alleen voor de sier en vooral in Nepal.
Het aanblazen is identiek aan alle andere primitieve hoorns. Er komt een vrij harde toon uit.
Van origine is het een meditatief instrument.
Op deze instrumenten wordt geblazen in de tempels van Hindoes en Boeddhisten tijdens het gebed en / of meditatie. Meestal op twee of drie hoorns tegelijk. De betekenis van de signalen houden verband met: “De ceremonie gaat beginnen, alles is klaar, kom!”
Daarnaast wordt erop geblazen bij bruiloften en andere festiviteiten bijvoorbeeld bij het installeren van een nieuwe regering.

Ook in Tibet wordt er op deze schelpen geblazen. Daar wordt hij Sankha genoemd. Het geluid verkondigt de glorie van de heilige naam. De Tibetaanse schelptrompet heeft een rijk bewerkte metalen zetting en mondstuk.