De Tibetaanse trompet oftewel de dung is gemaakt van koper, is conisch en bestaat uit verschillende uitschuifbare delen met zogenoemde knopen. Als monniken deze tijdens lama riten bespelen dan rust de beker op de grond. Een aantal monniken op rij, en traditioneel gekleed. Men blaast ook in samenhang met klankschalen en laat de tonen gedurende een lange tijd horen. 

Zoals vele Aziatische trompetten heeft de dung een breed, en zeer plat mondstuk. Alleen lage, loeiende tonen worden erop gespeeld.  De dung wordt al vanaf de zestiende eeuw  bespeeld bij Boeddhistische religieuze ceremonies. Vaak worden ze gebruikt als begeleiding bij lange gezangen, waarbij tonen tot minuten lang worden gespeeld met behulp van circulaire ademhaling. Alhoewel op de dung verschillende natuurtonen kunnen worden geblazen is die ene toon die geblazen wordt continu. Soms is een dung wel 5 meter lang.

Hieronder ziet u behalve drie foto's van de dung ook nog drie foto's van de rgya-glin dit is een enigszins afwijkend blaasinstrument in die zin dat hij wordt aangeblazen met een rietje en ook heeft hij vingergaten. Deze hoorn is vergelijkbaar met een hobo en past dus niet in deze serie. De reden dat we deze hier wel laten zien ligt in het feit dat de boeddhisten het geluid van de dung beschouwen als de stem van aggressieve goden en die van de rgya-glin als de stem van de vredelievende goden.